ذکر توسل _ ویژۀ ایامِ شهادت امام باقر علیه السلام _حاج میثم مطیعی

تنها ترین غریبِ دیارِ مدینه بود او مردِ علم و زهد و وقار و سکینه بود

صدبابِ علم از کلماتش گشوده شد در بین عالمان ، به خدا بی قرینه بود

این خانواده نسلِ نجات و هدایتند او ناخدایِ پنجمیِ از این سفینه بود

نان آور همیشه هر کودکِ یتیم بر شانه هایِ خسته او جای پینه بود

آتش گرفته باغِ دلش از شراره ای سهم امام خسته ما زهرِ کینه بود

همواره آسمان دلش رنگ لاله داشت هفتاد و چند داغ شقایق به سینه بود ....

دشتِ نگاهِ او پر گلهای اشک بود یادآور حکایت سقا و مشک بود ....

 «صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ»

همه زلطفِ حسین است آبرو داریم گدا هر آنچه که دارد زِ پادِشه دارد ....

بدَمِ المَظلوم یا الله ....

.